Kronika miasta Gottesberg (4)

[...]

Budowa sali gimnastycznej
Tak szybko jak budowę sali gimnastycznej nie zrealizowano
w mieście rękami publicznymi żadnego innego planu budowlanego.
Już rosły fundamenty przed chwilą opisanego budynku
szkoły, kiedy ze strony rady miejskiej wyszła inicjatywa, żeby na
działce ziemi przeznaczonej na szkołę wybudować też salę gimnastyczną.
Inicjatywa ta przekształciła się jeszcze na tym samym
posiedzeniu w uchwałę, za której realizację miasto natychmiast
się zabrało. Wszystkie prace przygotowawcze i wykonawcze były
tak sfinansowane, żeby równocześnie z budową szkoły można
było przekazać do jej użytku także salę gimnastyczną.
Techniczne prace przygotowawcze do dobudowy sali gimnastycznej
przejął radca budowniczy Walter; prace murarskie
i ciesielskie prowadził Hermer Modler, a niezbędne wyposażenie
dostarczyła firma z Neusalz an der Oder.
Adnotacja. Męskie towarzystwo gimnastyczne już w 1900 r.
wybudowało salę gimnastyczną na działce gruntowej kupionej
na Rosengäßschen (Kurze Straße). Po ukończeniu miejskiej sali
gimnastycznej miasto przekazało [Towarzystwu Gimnastycznemu
– P.R.] prawo współużytkowania. Towarzystwo Gimnastyczne
przekazało wkrótce potem swój grunt kupcowi Honigbaumowi.
Regulacja dziedzińca szkolnego. Ogrodzenie w postaci
obsadzenia mocno stromego terenu szkoły do budynku szkoły
ewangelickiej było ukończone do 1906 r. Teraz zostało ono, równocześnie
z obszarem dziedzińca szkoły katolickiej, uregulowane.
Po miejscami trzymetrowym murze oporowym widać, ile trzeba
było wyrównać.
W kolejnym roku miały miejsce kolejne wydarzenia. Wydzielono
wówczas działki gruntowe dla obu szkół, obsadzono
je drzewami i stworzono ogródek obsiany trawą. I znów Wyższy
Urząd Górniczy na ten cel dołożył do wydatków prawie 1/3
środków – 11 650 marek.
Pięknie położone budynki szkolne otrzymały, dzięki rozgraniczeniu
od ruchu publicznego ze wszystkich stron, szczególnie
poprzez tereny zielone i szykowne drzewa, niejako otoczkę, dzięki
której stały się ozdobą miasta.
Obsadzenie ogródków krzewami ozdobnymi i kwiatami
nastąpiło wcześniej, przed kilkoma laty, [dokonano tego – P.R.]
przez nauczycieli, którym środki niezbędne na ten cel podarowała
gmina miejska.

 [...]

Piotr Retecki

Tekst w całości w „Sudetach" 3/177